စိုင္း ၏ အေတြးေလးမ်ား ရင္ခြင္ ေတး ငါ ေတြးတယ္ ငါ့ လက္ေတြ ေအးေနတယ္ ဘာတဲ့.. ကဗ်ာကို စေရးလိုက္တယ္ ေဆာင္းတဲ့... ဘယ္သူေတြ ဖန္ဆင္းခဲ့တာလဲ ေနာက္... ႏွင္းပြင့္ေတြကိုေရာ ဘယ္သူေျခြခ်ခဲ့တာလဲ တိမ္ေတြ ငိုေၾကြတဲ့အထိ ေကာင္းကင္ႀကီး ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တာ လမင္းသာမွ လူသိခံလိုက္ရတဲ့အျဖစ္.. ၾကယ္ေရာင္ေတြ တလက္လက္နဲ႕...။ အဲ့ဒီေကာင္းကင္ႀကီးေအာက္မွာေပါ့ စိတ္ကူးေတြ ညဉ့္နက္တဲ့အထိလည္း ငါ လြမ္းခဲ့ဖူးတယ္...။ ဘာလဲ.... ဘယ္သူ ေျပာတာလဲ ေလေျပေတြ မႏူးညံ့နိုင္ေအာင္ ငါ ခ်စ္တတ္သြားခဲ့တာ ဘယ္သူ လက္သရမ္းလို႔မွ မဟုတ္ဘူး... ေကာင္မေလးေရ... ရိတ္သိမ္းလက္စ ပ်ိဳးခင္းမွာ အိမ္မက္ေတြ တဖြားဖြားေၾကြေနတုန္း အလြမ္းက အလြမ္းရယ္လို႔ နာမည္တပ္မခံေတာ့ ႏွလံုးသားက ေျပာတယ္ ဆႏၵေတြ ေျခြခ်လိုက္ေတာ့...တဲ့...။ ရင္ခုန္သံ တစ္ခြန္းတစ္စနဲ႔ နာခံမႈရဲ႕ အစြန္းတစ္ဘက္မွာ နင့္ အတြက္ ငါဟာ ဧဒင္ဥယ်ာဉ္ထဲက သစ္သီးတစ္လံုးမွ မဟုတ္ဘဲ ေကာင္မေလးရယ္ ဒီလိုနဲ႔ .. ေန႔ေတြလည္း အမ်ားႀကီးေၾကြ မိုးေတြလည္း အမ်ားႀကီးေႏွာင္း ေဆာင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေျပာင္းခဲ့ၿပီ ေရးလက္စ ငါ့ ကဗ်ာ အဆံုးမသတ္နိုင္ရွာေသးဘူး ႏွဳတ္ဆက္စကား ရင္းႏွီးခင္မင္ သံေယာဇဉ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾက သည္ကာလဝယ္ ဘ၀ေ႐ွ႕ေရး ဦးစားေပး၍ အေ၀းၿမိဳ႕ရြာ ဒို႔ခြဲခြာလည္း ေနာင္ခါတစ္ေန႔ ျပန္ဆံုေတြ႔ေသာ္ မေမ့မမုန္း ႏွဳတ္ဆက္ျပံဳးဖို႔ မေ၀းေသးခင္ ခ်ိန္ေလးတြင္မွာ ေရႊရင္လွဳက္လွဲ မ်က္ရည္၀ဲႏွင့္ ၀မ္းနည္းစကား မင္းတို႔ၾကားေအာင္ စာသားရြက္လြင့္ ကဗ်ာဆင့္ကာ ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္ သြားေတာ့မယ္..ဟု ရင္၀ယ္...... ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါ၏ 13.8.2010 တိုက္ပြဲေပ်ာ္ ပုခက္ထဲမွာ အု၀ဲတစ္ခါ စစ္ေၾကျငာၿပီး ေလာကႀကီး၏ ခါးသီးေတြ႔ၾကံဳ အလံုးစံုကို မျဖဳန္အံခဲ ပြဲဆက္ႏႊဲရင္း လူလည္းေတာ္ေတာ္ ႀကီးခဲ့ေပါ့။ ေ႐ွ႕ကစီး၍ ခရီးလမ္းထဲ သစ္ပင္လွဲမလား? ေ႐ွ႕ကျခား၍ အဟန္႔အတား ဆူးေတြတားမလား? ေယာက်ာ္းေဟ့ေနာ္ တိုက္ပြဲေပ်ာ္ ငါေလ တိုက္ရင္း တက္မွာပဲ...။ 13.8.2010
